Καυσοκαλυβίτης, Νεόφυτος

(; – Βουκουρέστι 1780). Μοναχός και λόγιος. Καταγόταν από την Πάτρα. Σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη και στην Πάτμο. Το 1749 ανέλαβε τη διεύθυνση της Βατοπεδινής Σχολής του Αγίου Όρους, της μετέπειτα γνωστής ως Αθωνιάδας Σχολή. Δίδαξε κατόπιν διαδοχικά σε πνευματικά ιδρύματα στη Χίο, στη Βλαχία και στην Τρανσυλβανία. Τελικά εγκαταστάθηκε στη Βλαχία και πέθανε ύστερα από κακουχίες και στερήσεις. Σύμφωνα με μαρτυρίες συγχρόνων του Γερμανών και Ολλανδών φιλολόγων, ο Κ. ήταν σπουδαίος ελληνιστής. Γνωστοί μαθητές του ήταν ο Λάμπρος Φωτιάδης και ο Γρηγόριος Κωνσταντάς. Έγραψε διάφορα έργα, πολλά από τα οποία, κυρίως όσα ασχολούνται με τη διδασκαλία της γραμματικής της ελληνικής γλώσσας, διακρίνονται για τη σημαντική επιστημονική τους αξία.